14 stycznia rozpoczyna się tamilskie święto Pongal. Święto zbiorów, które jest bezpośrednim odzwierciedleniem amerykańskiego Święta Dziękczynienia. Pongal składa się z czterech dni i czterech osobnych świąt:
1. Bogi Festival
2. Surya Pongal
3. Mattu Pongal
4. Kaanum Pongal
Słowo “Pongal” w języku tamilskim oznacza „kipienie” lub „przelewanie”.
Bogi Festival lub Bhogi, jest pierwszym dniem świąt i jest poświęcony Indrze – Bogu chmur i deszczu. Indra jest czczony dla obfitości plonów oraz powodzenia dla rolników. W czasie Bhogi wszyscy mieszkańcy czyszczą swoje domy oraz zbierają niechciane lub niepotrzebne przedmioty.
Ten dzień to święto rodzinne. Najbliżsi spotykają się razem i robią świąteczne porządki, po czym dekorują swój dom „kolamem”, czyli malują na chodniku przed wejściem specjalne kwiaty symbolizujące obfitość zbiorów. Często pośrodku takiego rysunku umieszczana jest dynia. Na wsiach natomiast odbywa się także specjalna uroczystość, w czasie której zbiera się plony na polach ryżowych.
Surya Pongal, które odbywa się drugiego dnia, jest zadedykowane Bogu Słońca. Jest też dniem, w czasie którego uroczystość w zasadzie się rozpoczyna. Dzień ten jest także pierwszym dniem tamilskiego miesiąca Thai. W tym dniu wszyscy radują się, drzewa zaczynają kwitnąć, ptaki wesoło śpiewać, a słońce świecić mocniej. Kobiety budzą się wcześnie rano kończąc rysowanie „kolamu”, następnie zaczynają gotować ryż, aż do momentu przegotowania. Właśnie przegotowanie ryżu symbolizuje nadejście święta Pongal. Wszyscy wtedy radośnie krzyczą „Pongal-o-Pongal”. Rozpoczyna się także rysowanie na ziemi podobizny Boga Słońca, któremu oferuje się mleko. Przede wszystkim na wsiach, garnek z pongalem (czyli przegotowanym ryżem) dekorowany jest kwiatami i w pierwszej kolejności ofiarowany Bogu Słońca, później wszyscy mieszkańcy kosztują ryż wraz z dalem (sosem) i cukrem lub innymi słodkościami. Czasem dodaje się także bakłażan.
Mattu Pongal to trzeci dzień festiwalu, który jest dedykowany w szczególności krowom. Ludzie modlą się do krów, byków oraz innych zwierząt hodowlanych. Oddawanie czci zwierzętom znajduje swoją przyczynę w wierzeniach ludowych mówiących o Bogu Śiwie, który nakazał swojemu bykowi Basawie zstąpić na ziemię i powiedzieć wszystkim śmiertelnikom, że mogą myć się i jeść tylko raz w miesiącu. Basawa specjalnie lub przez przypadek, powiedział ludziom, że mogą jeść codziennie, ale myć się tylko raz w miesiącu. To ogłoszenie spowodowało gniew Śiwy, który ukarał Basawę wiecznym mieszkaniem na ziemi i nakazał mu karmić całą ludzkość. Oprócz modłów wznoszonych do bydła, wszystkie krowy są wtedy myte, zawiesza im się na szyjach dzwoneczki, a rogi maluje na wiele kolorów. Cześć oddaje się poprzez padanie na kolana przed bydłem, dotykaniem ich kopyt oraz czoła.
Kaanum Pongal to czwarty dzień festiwalu. Znany jest też pod nazwą „Karinaal”. Ten dzień jest także dniem ku czci Boga Słońca – Suryi. Zgodnie z tradycją hinduizmu, Słońce jest symbolem życia na ziemi, ponieważ bez słońca wszystko zginęłoby w mgnieniu oka. Ludzie gotują tradycyjne cukierki „Sarkarai pongal” i razem z trzciną cukrową oraz kokosami są one ofiarowane Słońcu. Tradycja ta ma przynieść obfite zbiory w całym nadchodzącym roku tamilskim. Dzień ten jest bardzo podobny do poprzednich dni festiwalu. Różnica polega na tym, że kobiety modlą się za pomyślność swoich braci. Przedtem jednak odbywają rytualną poranną kąpiel, po której zbierają się wszystkie razem wznosząc prośby do domów swoich braci za ich pomyślność przez cały rok. Prośby te wznoszone są za pomocą wody z kurkumą, ryżu oraz cytryny. Wodą taką spryskuje się narysowane wcześniej „kolamy”.
W tym dniu odwiedza się całą bliższą i dalszą rodzinę. Kolejną ciekawostką jest też pozostawianie na ziemi jedzenia oraz skórek od bananów dla ptaków. Niektórzy mieszkańcy południowych Indii gotują jedzenie oferując je przypadkowym ludziom na ulicy.
Czterodniowe święto kończy się modłami dziękczynnymi w świątyniach.
