Tybet, zwany niegdyś „zakazanym królestwem”, zatopiona w chmurach Shangri-la, jest dziś tak łatwo dostępna dla podróżników jak nigdy przedtem. Nie muszą już wybierać się w wyczerpującą podróż górskimi drogami, utrudnianą dodatkowo przez liczne kontrole ze strony chińskich władz, które najchętniej ukryłyby przed turystami wszelkie ślady zniszczenia, które przyniosły ze sobą do Tybetu rządy chińskie. Dziś do Tybetu można dostać się samolotem przez Chengdu w prowincji Syczuan, Xining w prowincji Qinghai, przez Katmandu, stolicę Nepalu lub pociągiem relacji Qinghai-Lhasa otwartej w lipcu 2006 roku.
Poniższy raport poświęcony jest etycznym aspektom podróży do Tybetu, kraju znajdującego się pod okupacją chińską. Stanowi on również źródło rzetelnej informacji dla podróżników, których często mami się propagandą i dalekimi od prawdy mitami.
Kampania mająca na celu zniechęcenie zagranicznych turystów do odwiedzenia Tybetu nie przyniosła pozytywnych rezultatów. Wszystko dzięki jego Świątobliwości XIV Dalajlamie, który zachęca turystów aby na własne oczy mogli przekonać się, co Tybetowi, jego kulturze, jak i samym Tybetańczykom przyniosła okupacja chińska. Władze w Pekinie uczyniły więc turystykę głównym filarem gospodarki tego kraju w nadziei, iż turystyka przyspieszy rozwój ekonomiczny tego regionu
Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza najechała Tybet na przełomie lat 1949/50. W 1951 r. Chiny przejęły administracyjną kontrolę nad krajem i od tamtego czasu polityka Chin względem Tybetu nie zmieniła się. Chiny twierdzą, że Tybet był i zawsze będzie częścią Chin, choć fakty wydają się temu przeczyć. Tybet był uznawany przez prawo międzynarodowe za niepodległe państwo w latach 1911-1950, posiadał własną flagę, walutę, system rządów oraz inne elementy państwowości.
W 1959 roku Dalajlama udał się na uchodźstwo. Chińskie rządy próbowały narzucić Tybetańczykomswoje ekstremistyczne poglądy polityczne oraz „kult jednostki”, jakim cieszył się Przewodniczący Mao. I choć stanowisko Chin wobec politycznego statusu Tybetu pozostaje niezmienne, to władze przyznały się do błędów popełnionych podczas Rewolucji Kulturalnej w latach 1966-1976, kiedy to zniszczono tysiące tybetańskich klasztorów, uwięziono mnichów i mniszki a kultura tybetańska uznana została za „zacofaną” i „prymitywną”, wymagającą modernizacji ze strony władz chińskich.
Link do przewodnika politycznego po Tybecie, Fundacja Inna Przestrzeń – styczeń 2009.
hmm niedawna blokada Tybetu a obecne ograniczenia w podrozowaniu i wysokie ceny obowiazkoych wycieczek moga zniechecic …niedlugo bedzie Tybet tylko dla bogatych tak jak teraz Bhutan..
„zniechęcenie turystów?” chyba nie macie pojęcia ile pieniędzy pompuje się w Tybet, w infrastrukturę i budowę chociażby kolejnych lotnisk. wszystko po to, żeby PRZYCIĄGNĄĆ turystów zagranicznych, bo to wspaniały zarobek, i to głównie dla Chińczyków.