Informacje ogólne
Oficjalna nazwa: Republika Indii
W języku lokalnym: Bharat (hindi)
Stolica: New Delhi
Powierzchnia: 3 287 590 km2
Ludność: 1 129 866 154
Różnica czasu: +4,5 h względem Polski
Napięcie: 230?240 V
Położenie: południowa Azja, od południa otoczone Morzem Arabskim i Oceanem Indyjskim, od północy pasmem Himalajów
Sąsiedzi: Pakistan, Sri Lanka, Bangladesz, Birma, Bhutan, Nepal i Chiny
Skład etniczny: Hindusi mówiący dialektami hindi – 39%, Telugowie – 8%, Bengalczycy – 7%, Marathowie – 7%, Tamilowie 7%, Gudżaratowie – 5%, Kannadowie – 4%, Keralczycy – 4% oraz inne grupy etniczne – 18%
Wyznania: hinduiści – 80,5%, muzułmanie – 13,4%, chrześcijanie – 2,3%, sikhowie – 1,84%, buddyści – 0,76%, dżiniści – 0,4%
Waluta: 1 rupia indyjska = 100 paisów
Największe miasta: Delhi, Mumbai (Bombaj), Kolkata (Kalkuta), Chennai (Madras), Bangalur (Bangalore)
Ustrój polityczny: republika
Klimat
Nieprzypadkowo mówi się, że Indie leżą na subkontynencie. Kraj jest tak duży, że kiedy w tym samym czasie w jednym miejscu jest słonecznie i gorąco, w innym pada deszcz lub zalega jeszcze śnieg. W Himalajach zima może trwać nawet 6 miesięcy, podczas gdy na południu prawie przez cały rok temperatury w nocy nie spadają poniżej dwudziestu stopni. Klimat określa się jako zwrotnikowy lub zwrotnikowo ? monsunowy, wilgotny na południowym zachodzie i przechodzący w suchy na południu.
Najlepszym okresem do odwiedzenia Indii są miesiące zimowe (listopad ? luty), gdy temperatury są niższe i nie pada.
Pora gorąca trwa od marca do kwietnia lub maja (w zależności od regionu), kiedy to termometr może wskazać nawet 45 stopni C.
Monsun – ulewne, gwałtowne deszcze – pojawia się zwykle na przełomie maja i czerwca. Temperatura jednak nie spada, co w połączeniu z dużą wilgotnością może spowodować trudności w oddychaniu u astmatyków i osób nieprzyzwyczajonych do takich warunków. Także podróżowanie jest utrudnione; w tym okresie często występują powodzie. Mimo niedogodności aury warto jednak odwiedzić wtedy subkontynent, choćby po to, by zobaczyć ścianę tropikalnego deszczu i budzenie się przyrody wraz z końcem pory deszczowej.
Sezon na trekking i wspinaczkę w Himalajach trwa od początku maja do połowy października. Do wyższych partii gór w Ladakhu, Zanskarze i Spiti monsun nie dociera, a w Kaszmirze jest raczej łagodny. Już w listopadzie większość przełęczy jest zasypana przez śnieg i nieprzejezdna.
Geografia
Indie leżą w południowej Azji nad Morzem Arabskim i Zatoką Bengalską (Ocean Indyjski), od północy ograniczone są pasmem Himalajów. Na zachodzie graniczą z Pakistanem i na wschodzie z Bangladeszem, które dawniej były częścią brytyjskich Indii, a odłączyły się wraz z uzyskaniem przez Indie niepodległości w 1947 roku. W nowych państwach zamieszkali przede wszystkim indyjscy muzułmanie. Podział Indii wiązał się z często krwawymi relokacjami ludności i mimo wielu podobieństw kulturowych relacje między krajami są wciąż bardzo napięte zwłaszcza w spornym Kaszmirze.
Północnymi sąsiadami Bharatu (nazwa Indii w języku hindi) są Chiny, Nepal i Bhutan. Granice państw przebiegają w Himalajach, w przypadku Chin w trudno dostępnych rejonach górskich. Rywalizacja dwóch gigantów Azji doprowadziła do wyłączenia niektórych obszarów przygranicznych dla oficjalnej turystyki ? aby tam się dostać należy uzyskać odpowiednie pozwolenia. Na wschodzie sąsiadem Indii jest jeszcze Myanmar (Birma).
Kuchnia
Daniem ogólnoindyjskim jest thali, zestaw potraw składający się z ryżu lub roti, warzyw w sosie (lub kilku sosach) i piekielnie ostrych marynat oraz mięsa (jesli nie jest to wersja wegetariańska). Thali bardzo różni się w zależności od regionów. Drugim jest dal (dhal) czyli rodzaj gęstej lub klarownej zupy (w zależności od regionu) z soczewicy. Kto nie lubi soczewicy, może się do niej przekonać, dal jest przyprawiany na różne sposoby i jest bardzo pożywnym szybkim posiłkiem.
Najbardziej powszechny jest rodzaj płaskiego placka roti (lub ćapati), który mozna jeść do wszystkiego i zastępuje chleb. Tylko w bardzo dużych miastach i turystycznych kurortach można spotkać bagietki czy słodkie bułki. Tzw. German bakery są często prowadzone przez obcokrajowców dla zagranicznych turystów. Ale co to za przyjemność stołować się w europejskich restauracjach, gdy na każdym roku czeka kulinarna przygoda.
Kuchnia indyjska jest raczej lekkostrawna, w wielu regionach przeważnie wegetariańska. Popularne wśród miejscowych knajpki używają świeżych składników i przygotowywują potrawy na bieżąco. Jedynym problemem jest praktyka używania starego oleju, która dotyczy nawet dobrych restauracji. Z kolei nawet w dobrych restauracjach potrawy indyjskie powinno się spożywać rękami. Zapomnijmy czego nas uczono przez całe życie, bo w mniej turystycznych miejscach do talerza, możemy dostać tylko łyżkę!
Kuchnia północna
Północnoindyjska kuchnia jest mniej ostra (ale wciąż zbyt ostra!) niż południowa i oferują więcej dań mięsnych. Wśród nich kurczak tandoori, przygotowywanym w specjalnym glinianym piecu, opalanym węglem. Mięso jest marynowane w jogurcie i mieszance przyprawach nazwanych tandoori masala. Kuchnia pendżabska, do której zalicza się wiele innych dań z kurczaka, proponuje też jagnięcinę (mutton). Prawie niemozliwe jest znależć wieprzowinę i wołowinę (wyjątkiem są droższe restauracje nastawione na obcokrajowców), ponieważ pierwsza zakazana jest dla muzułmanów, a drugą nie jedzą hinduiści.
Innym charakterystycznym daniem jest palak paneer czyli delikatny ser w sosie z przyprawionego szpinaku.
Kuchnia południowa
W przeciwieństwie do północy opiera się na ryżu, gdzie popularniejsze jest ćapati. Południe lubuje się w ostrych przyprawach w stopniu niespotykanym chyba nigdzie na świecie i czasami nawet dla półnicnych Hindusów jest za ostra. Najbardziej charakterystyną potrawą jest dosa, czyli cienkie jak papier, suche naleśniki wyrabiane z mąki ryżowej. Podawana z różnym nadzieniem: kokosowym, jajecznym, chilli, warzywnym, cebulowym, serowym. Napopularniejsza jest masala dosa z nadzieniem z zmeiniaków, cebuli oraz z przyprawami. Serwowana jest z wieloma przystawkami i sosami, rózniącymi się w zależności od regionów. Inne potrawy to m.in. sambar, gęsty wywar warzywny, czy idli – ryżowe placuszki. Południe słynie zwłaszcza z ryb, a tamtejsza kuchnia obfituje również w owoce morza.
