Daniel S. Zbytek to biznesmen, ekonomista, publicysta i były dyplomata w Azji południowej. W Azji mieszkał przez ponad dwadzieścia lat (od siedemdziesiątych lat XX wieku) w okresie kiedy na terenie tym zachodziły ogromne zamiany cywilizacyjne. Na podstawie swojej wiedzy i doświadczenia z tamtego okresu podjął się próby wytłumaczenia obecnej sytuacji ekonomicznej i politycznej na tym obszarze. Efektem jego pracy jest wydana w 2010 roku książka pt.: „Azja Południowa. Tygiel Islamu i Globalizacji”.
Niezwykle trudne, a wręcz nie do wykonania jest streszczenie tej mającej ponad 300 stron lektury. Autor większą część swoich rozważań poświęca Indiom i Pakistanowi. Rozważając historię tych państw opisuje ich współczesną sytuację ekonomiczno-polityczną. Nie pomija jednak także spraw związanych z innymi krajami tego regionu, a mianowicie: Afganistanem, Myanmarem (Birmie), Sri Lanką, Kambodżą, Nepalem i Bangladeszem. Jednakże w przypadku tych rozdziałów jest to jedynie zaznaczenie pewnych problemów ważnych z punktu geopolitycznych rozważań. Szkoda, że autor będący dyplomatą nie pokusił się o dokładniejszy opis tych praktycznie nieznanych państw poświęcając nieproporcjonalnie dużo czasu krajom, których sytuacja jest nam bardziej znana. Tym bardziej, że ciekawy czytelnik na temat historii Indii znajdzie dużo informacji choćby w internecie jednakże, gdy będzie chciał zgłębić swoją wiedzę np. o Myanmarze to napotka spore problemy.
Daniel S. Zbytek podkreśla znaczenie dwóch mocarstw – Indii i Chin. Kraje te, ze względu na intensywny rozwój i coraz bardziej zwiększającą się liczbę ludności, współzawodniczą ze sobą o surowce mineralne. Jak słusznie zauważa autor „terenami najbardziej intensywnych walk maoistów (Naxalici, Armia Ludowa i in.) są tereny wschodnich i północnych Indii (Jharkhand, Bihar, Bengal, Oris, Andhra Pradesh) zbieżne z terenami intensywnych prac górniczych (rudy metali, węgiel kamienny)”. Rywalizacja pomiędzy Indiami i Chinami oraz różnego rodzaju napięcia w regionie Azji Południowej (gł. Pakistanie i powiązanym z nim Afganistanie) powinny być w centrum zainteresowania reszty świat ze względu na broń nuklearną, którą dysponują te państwa. Co więcej jak twierdzi autor: „Z perspektywy azjatyckiej Europa jest anarchicznym zbiorem niewielkich państewek o nadmiernych ambicjach i niewielkich możliwościach. Słowa te w zasadzie są kwintesencją i recenzją niniejszej pracy.
Autor w jednym z wywiadów na temat opisywanej książki podsumowuje inny charakter globalizacji: „Globalizacja to nie tylko światowa ekspansja wielkich zachodnich koncernów, ale także ekspansja idei z krajów azjatyckich na cały świat, jak w przypadku islamizmu, politycznej idei wyrosłej z islamu”. Właśnie islam jest drugim, najważniejszym i tytułowym, tematem poruszanym przez Zbytka. Szczególnie interesujący jest pod tym względem rozdział dotyczący Pakistanu.
Nie jest to książka ani łatwa ani miła. Aby ją przeczytać należy nad każdą stroną w skupieniu spędzić sporo czasu. Każdy poruszany problem trzeba przemyśleć, powiązać ze sobą różne wątki, zastanowić się jakie samemu w danej sprawie zajmuje się stanowisko. Wiele jest tu statystyk, cyfr i dat, a brakuje trochę czynnika ludzkiego i popatrzenia na sprawę z punktu widzenia jednostki. To, co jest nieistotne z punktu państwowości może być dramatyczne dla małych lokalnych społeczności. Aby więc wyważyć swoje poglądy konieczne jest spojrzenie na te problemy z innej perspektywy. W tym celu niezbędne będzie zapoznanie się z innymi publikacjami. Dla osób posiadających dużą wiedzą o Azji Południowej treść książki nie będzie niczym odkrywczym natomiast dla tych, którzy się na temacie nie znają może ona być zbyt ciężka w odbiorze.
Daniel S. Zbytek, „Azja Południowa. Tygiel Islamu i Globalizacji”, Rambler 2010
