23 kwietnia 2010 o godz. 18.00, Ambasada Republiki Indonezji oraz Mandragon zapraszają na koncert Warsaw Gamelan Group.
WARSAW GAMELAN GROUP jest pierwszym w Polsce zespołem prezentującym jawajską muzykę gamelanową. Grupa powstała w 2001 roku na bazie zespołu warsztatowego działającego przy Instytucie Muzykologii UW. WGG prowadzona jest przez pana Soegiyanto – Jawajczyka od wielu lat mieszkającego w Polsce oraz muzyków mających za sobą studia gry na gamelanie na uczelniach artystycznych Jawy Środkowej – Dawida Martina, Tomasza Matlingiewicza i Marię Szymańską. Zespół specjalizuje się wykonywaniu tradycyjnej muzyki jawajskiej (karawitan Jawa), jednak w swoim repertuarze ma również utwory z nurtu muzyki popularnej (dangdut, campur sari), jak i kompozycje współczesnych twórców.
WGG koncertowała w wielu miastach Polski biorąc udział w takich imprezach jak: IV i V Toruński Festiwal Nauki i Sztuki, VIII Festiwal Nauki w Warszawie, V i VII Crossdrumming Festival – Miedzynarodowy Festiwal Sztuki Perkusyjnej w Warszawie, Festiwal Kultur Świata „Okno na świat” w Gdańsku, obchody Międzynarodowego Dnia Uchodźcy, Pobocza Folku w Parchowie (wspólny koncert z kwartetem jazzowym Leszka Kułakowskiego) czy Wielokulturowe Street Party „Cały świat w Warszawie”. Ponadto zespół występował również za granicą (koncerty w Pradze), a kilku muzyków WGG koncertowało również w Indonezji w ramach wspólnych projektów z tamtejszymi artystami.
Gamelan (z jawajskiego „uderzanie”) to – jak już sama nazwa sugeruje – orkiestra złożona głównie z instrumentów perkusyjnych – metalofonów w postaci gongów i instrumentów sztabkowych wykonanych najczęściej z brązu oraz ksylofonów, membranofonów (dwumembranowych bębnów cylindrycznych), uzupełnionych chordofonami (smyczkową lutnią rebab, cytrą, rzadziej skrzypcami) i aerofonami (bambusowy fletem lub szałamają). Przez autochtonów gamelan jest postrzegany nie jako zespół pojedynczych instrumentów, ale raczej jako jedna, nierozerwalna całość. W przeciwieństwie do różnych zespołów czy orkiestr funkcjonujących w kręgu cywilizacji Zachodu, stanowiących zwykle zbiór niezależnych od siebie instrumentów, gamelan składa się z narzędzi dźwiękowych, którymi, poza nielicznymi wyjątkami, nie można posługiwać się jako instrumentami solowymi. Muzyka gamelanowa przez Jawajczyków zwana też karawitanem jest zatem muzyką typowo zespołową, a od realizujących ją wykonawców wymaga ścisłej, precyzyjnej kooperacji. Analiza repertuaru gamelanowego, obserwacja zależności pomiędzy grą poszczególnych instrumentów pozwala dostrzec obok piękna natury estetycznej, jej nadzwyczajne uporządkowanie, logikę formy, można by powiedzieć piękno matematyczne.
Mimo, że gamelan kojarzony jest przez ludzi zachodu z całą Indonezją, to w rzeczywistości w skali całego, ogromnego archipelagu indonezyjskiego wydaje się on zjawiskiem lokalnym, ograniczającym się do wysp Jawa, Bali a po części również południowej Sumatry i Lomboku. Spośród ponad 300 grup etnicznych zamieszkujących Indonezję gamelan używany jest właściwie tylko przez Jawajczyków, Sundajczyków, Madurów, Malajów, Balijczyków i Sasaków.
Gamelan gedhe lub gamelan ageng (jaw. „wielki gamelan”), którego posłuchać będzie można na koncercie, ewoluował i rozwijał się przy ośrodkach władzy dawnych królestw jawajskich, a później przy dworach (tzw. kratonach) sułtanów Yogyakarty i Surakarty, gdzie grał dla rozrywki arystokracji, uświetniał ceremonie dworskie oraz towarzyszył tańcom i różnym formom dramatu wayang. Funkcje te gamelan spełnia do czasów nam współczesnych.
